Gesprek bij eerste arts

Vandaag ging ik langs bij Vonkel voor mijn eerste echte gesprek. Met een bang hartje nam ik de trein richting Gent, niet goed wetende wat te verwachten. 

Een lieve huisarts nam haar tijd om naar mijn verhaal te luisteren en stelde allerlei vragen om meer inzicht te krijgen over mijn lijdensweg. Wat voor mij heel belangrijk was om te weten is hoe lang het traject zou duren en wanneer ik een idee heb of het advies positief of eerder negatief zou zijn. Hierop stelde ze mij gerust en vertelde ze dat ze geen negatieve adviezen geven, maar ze soms wel een positief advies uitstellen omdat je nog niet voldoende therapieën geprobeerd hebt. 

In mijn geval lijkt het er naar uit te zien dat het traject wel snel kan gaan gaf ze aan, aangezien ik al heel wat jaren vanalles geprobeerd heb. De dokter gaf mij op het einde van het gesprek een dringende afspraak bij de psychiater, de 2de arts die haar advies zal moeten geven. Binnen twee weken mag ik al langsgaan. Wat ben ik opgelucht dat ze mij zo snel helpen en voelen hoe zwaar het elke dag is voor mij. Begin januari kan ik al bij de 3de arts langsgaan, dit is de dokter die de euthanasie zal uitvoeren. Ik hoop daar meer zicht te krijgen op een datum waarop deze helse pijn eindelijk kan stoppen…

Ik zou elke dokter twee tot drie keer moeten zien voor het traject rond is, maar ze beloofde mij ook dat ze het ondraaglijk lijden niet langer rekken dan nodig is en ze bij mij zorgen voor een snelle opvolging van de afspraken. Dit brengt toch een beetje rust en hoop in deze donkere en oneindig lange tunnel.